Έχει πολύ ζέστη, αλλά δεν την νιώθεις. Ο αέρας σε χτυπάει με ορμή, σε αγγίζει, σε χαϊδεύει, σε δροσίζει! Ο καιρός ευνοϊκός και με το μέρος μας. Διάθεση και αδρεναλίνη για το άγνωστο. Κάτι εντελώς καινούργιο και με τόση όρεξη και ανυπομονησία.
Thank you for reading this post, don't forget to subscribe!Απλά γυρίζω το κλειδί και ακούγεται αυτός ο χαρακτηριστικός βαθύς και τόσο ερωτικός ήχος. Ερωτικός, ναι! Μόνο έτσι μπορώ να το χαρακτηρίσω όταν το όνειρό σου έχει πλέον σάρκα και οστά, μυρωδιά παλιού και ήχο που πιθανόν να σπάει τα νεύρα κάποιου.
Και ξαφνικά βρίσκεσαι στον δρόμο, γίνεσαι ένα με αυτόν και νιώθεις την μηχανή πραγματικά να σε αγκαλιάζει.
Είμαι πλέον και εγώ μία από αυτούς και νιώθω γεμάτη και ένα με την άσφαλτο.
Όσο επιταχύνω τόσο πιο περίεργο μου φαίνεται για τον λόγο ότι βγάζει δυναμισμό. Ο αέρας με κάνει να δακρύζω, να τρώω ότι σκόνη υπάρχει, αλλά αυτό είναι που κάνει την διαφορά και είναι μοναδικό.
Και ηρεμία. Πως γίνεται αυτό, δεν ξέρω να το πω, απλά πετάω τις σκέψεις και τα συναισθήματα σε ένα κομμάτι χαρτί.
Ηρεμία που ο δρόμος περνάει μέσα από δέντρα, λίμνες και βουνά, χωριά, μνημεία, ποτάμια.
Ενθουσιασμό που και άλλοι μηχανόβιοι σε χαιρετούν με το σήμα της ειρήνης. Μια τόσο απλή χειρονομία που σου λέει καλό ταξίδι καλέ μου μηχανόβιε, ο δρόμος σου να είναι εύκολος, όμορφος, γεμάτος εμπειρίες και στιγμές!
Γεια σου λοιπόν και εσένα καλέ μου μηχανόβιε! Πάντα όρθιος!
Άννα Γιάννακα